الوند نوشت وبلاگی برای همدان شناسی
اجتماعی - فرهنگی - ادبیالوند نوشت وبلاگی برای همدان شناسی
اجتماعی - فرهنگی - ادبیدرباره من
گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی
حاصل عمر آن دمست باقی ایام رفت
ادامه...
فعالیت تشکل های مردم نهاد، همدان را به سمت توسعه سوق می دهد
فعالیت تشکل های مردم نهاد، همدان را به سمت توسعه سوق می دهد
همدان- انجمن های مردمی فعال در استان همدان فعالیت های داوطلبانه خود را در زمینه کاهش آسیب های فرهنگی ، اجتماعی و حوزه بهداشت و درمان متمرکز کرده تا جامعه استان همدان را به سمت توسعه سوق دهند و از بروز ناهنجاری ها جلوگیری کنند.
به گزارش ایرنا کارشناسان معتقدند بشر در 50 سال اخیر به اندازه تمام دوران زیستش علم آموخته و به دانش خود افزوده است؛ همین علم آموزی و رشد بدون توقف انسان در دنیا الزاماتی را به وجود آورده است که بشر برای ادامه حیاتش مجبور به قبول و اجرای آن ها است.
در گذشته چندان مردم در امر حکومت دخالت نمی کردند اما رفته رفته تمامی کشورها به این نتیجه رسیدند که کارها را باید برون سپاری کرده و به مردم واگذار کنند چرا که دولت به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای مردم نبوده و بهترین راه کار حل این معضل استفاده از تشکل های مردم نهادی است که توسط مردم علاقمند و با انگیزه تشکیل شده اند.
یکی از اعضای تشکل مردم نهاد ˈدوستان زمینˈ که در زمینه محیط زیست و آموزش حفاظت از این موضوع مهم تلاش می کند در گفت و گو با ایرنا گفت: رسالت سازمان های مردم نهاد این است که پل ارتباطی بین مردم و نهادهای دولتی باشند و سعی کنند فاصله خود را با نهادهای دولتی حفظ نمایند.
ˈحسین زندیˈ ادامه داد: آسیب نهادهای مردمی گرایش آن ها به احزاب سیاسی و یا دولت است که بر خلاف رسالت نهادهای مردمی است.
زندی تأکید کرد: تشکل های مردم نهاد باید از فعالیت های سیاسی و حاشیه ای دوری کنند و بر اساس اساس نامه رفتار نمایند.
نماینده سازمان های مردم نهاد همدان نیز با اشاره به اهمیت وجود تشکل های مردم نهاد سازمان یافته در گفت و گو با ایرنا، گفت: یکی از شاخص های توسعه در هر کشور ایجاد مکانیزم ها و سیستم هایی در راستای تقویت مشارکت مردم و بخش غیر دولتی است.
پایتخت مادها از احداث دانشگاه تا چیدن سفره هفت سین؛
http://www.honarnews.com/vdcg7q9n.ak9u34prra.html
اگر چه اختلاف نظرها در این باره بسیار است اما وجود چندین اثر در این محوطه؛ مانند کلیسا، گورستان، موزۀ هکمتانه، شهر و دژ کهن هکمتانه اهمیت آن را دوچندان کرده است.به همین دلیل این محوطه در شمار پایگاه‌های پژوهشی کشور قرار گرفته است. اما به جز عملیات باستان‌شناسی و کاوش‌های علمی، مدتی است کارهای صورت گرفته در حریم این آثار پیامدی جز تخریب نداشته است.
تغییر کاربری کلیسای داخل محوطه به دانشگاه علمی- کاربردی و استفاده از این کلیساها به عنوان کارگاه درس آسیب‌های جدی بدان وارد کرده است.
سنگفرش کردن بخشی از محوطه در حالی انجام شده است که بخش‌های کاوش نشده و دیوارهای بیرون آمده از خاک جز دو مورد حفاظ ندارند و سرپوشیده نیستند. همچنین یادگاری‌هایی که بر روی ویترین‌های موزه نوشته شده است و همه تاریخ جدید دارد، نشان از آن دارد که از اشیاء این موزه به درستی محافظت نمی‌شود.
به تازگی اتفاق جدیدی در این تپه صورت گرفته و تبلیغات زیادی برای آن انجام شده است و رسانه‌ها و مسئولان بارها با افتخار از آنها یاد کرده‌اند که بسیار شگفت انگیز است. در نوروز امسال سازمان میراث فرهنگی بخش‌های کاوش نشده از این محوطه را با بیل مکانیکی و لودر و قلتک صاف کرده و بر روی آن هفت سین ۳۰۰ متری چیده است و مکرراً در بنرهای تبلیغاتی شهر از این عمل با افتخار یاد کرده‌اند و بدان بالیده‌اند.
در حالی که در شهری که ۵۴ کیلومتر مربع مساحت دارد، در جایی غیر از محوطه‌های باستانی می‌توان فضایی ۳۰۰ متری برای این کار اختصاص داد. شگفت آن که فضای تخریب شده در تپه هکمتانه که به این منظور آماده شده بود بیش از ۱۵۰۰ متر بوده است.
همچنین در سمت چپ در ورودی این محوطه، بخشی از تپه را به صورت پارکی بزرگ ساخته و درختچه‌های تزئینی در آن کاشته‌اند. در میان این پارک نیز میلۀ پرچمی به طول ۵۰ متر نصب کرده‌اند که مسلماً برای نصب این پرچم چندین متر چاله حفر شده است این در حالی است که برای این کار همیشه مکان مناسب‌تری وجود دارد و حتی اگر پرچم را در حیاط منزل شهروندان هم نصب کنند باعث خوشحالی آنان خواهد بود.
از سویی در بخشی از محوطۀ، حیاط مدرسه‌ای که امروزه به موزه تبدیل شده است به موزه سنگ اختصاص داده‌اند که هنوز امکان بازدید عمومی از آن وجود ندارد. این آثار تنها در معرض باد و باران و فرسایش سریعتر قرار گرفته‌اند که با توجه تغییر دمای بالا در تابستان و زمستان نیاز به حفاظت و پوشش دارند.
هر چند متولیان این کارها برای جذب گردشگر انجام می‌دهند، اما اگر گردشگری باعث تخریب آثار باستانی و میراث فرهنگی شود چه سودی خواهد داشت؟ امید که پیش از آغاز و افزایش چنین تخریب‌هایی از نظر کارشناسان استفاده شود تا شاهد چنین صدماتی به میراث ملی این سرزمین نباشیم.
حسین زندی
چرخه معیوب در جمع آوری زباله توسط تلاشگران عرصه محیط زیست
http://www.honarnews.com/vdce7w8n.jh8fzi9bbj.html
از سویی حفاظت از محیط زیست تنها وظیفه دستگاه یا ارگانی خاص نیست بلکه همه مردم باید از این نعمت الهی محافظت کرده و آن را برای آیندگان حفظ نمایند. این امر نیازمند فرهنگ‌سازی در بین خانواده ها توسط رسانه‌ها و فعالان و دوستداران محیط زیست است.
یادداشت زیر به بررسی چرخه معیوب جمع آوری زباله توسط تلاشگران عرصه محیط زیست می‌پردازد.
انباشت زباله در طبیعت از معضلاتی است که کشور ما دچار شده و روز به روز بر وخامت آن افزوده می‌شود. عدم مدیریت پسماند و کمرنگ بودن نقش نهادهای آموزشی و رسانه‌های تصویری و شنیداری به ویژه در امر پیشگیری بر این مشکل مهم دامن زده است. در این میان گاهی نهادهای مدنی و فعالان زیست محیطی تلاشی در جهت جمع آوری زباله ها در طبیعت می‌کنند اما آیا با این تلاش‌ها جنگل‌ها، دریاها، تالاب‌ها و کوه‌های زیبایی که مملو از زباله است پاک خواهد شد؟ تلاشگران عرصه محیط زیست بر این امیدند که مردم به درک درستی از مسئله بهداشت محیط زیست و طبیعت برسند و بتوانند خود را با دیگر کشورها مقایسه کنند و زباله‌ای بر روی «زمین» این مادر طبیعت رها نکنند.
اما اگر عده‌ای این عمل نابخردانه را انجام دهند و طبیعت را آلوده کنند و گروهی از شهروندان به جمع‌آوری زباله بپردازند دور باطلی خواهد بود و چرخه معیوبی که نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.
باید این تلاش‌ها همراه با برانگیختن حس مسئولیت و آموزش شهروندان و جوامع محلی باشد تا مردم با نقش خود در جهت توسعه پایدار وحفاظت از محیط زیست آشنا شوند. این امر محقق نمی‌شود مگر این که نهادهای مدنی به صورت تخصصی و طبق اساسنامه‌ها و مرامنامه‌ها عمل کنند. مثلا اگر نهادی در زمینه امور هنری فعالیت می‌کند و یا رسالت و وظیفه تشکلی محیط زیست دارد وارد عرصه‌های دیگر نشود مثلا وارد فعالیت‌های سیاسی و یا خیریه یا روانشناسی نشوند و یا از هیجانات اجتماعی و سیاسی پرهیز کنند.
در دو دهه گذشته تشکل‌های غیر دولتی بیشترین آسیب را از فعالیت‌های حاشیه‌ای وغیر مرتبط دیده‌اند. از سوی دیگر زمانی که در رسانه‌های ملی مانند رادیو و تلویزیون به مسئله محیط زسیت اختصاص دارد بسیار ناچیز است به خصوص در کشوری که مسئله‌ی پسماندها یک بحران محسوب می‌شود که به نظر می‌رسد باید تلاش بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
نقش آموزش به خصوص نهادهای آموزشی دولتی مانند آموزش و پرورش و وزارت علوم بسیار مهم است و می‌تواند در توانمندسازی دانش‌آموزان و دانشجویان و مسئولیت‌پذیری شهروندان مفید واقع شود. با اختصاص واحدهای درسی و آموزش‌های نوین در زمینه محیط زیست تحصیل کردگان متعهد تربیت کند و نهادهای دولتی متولی و مرتبط مانند اداره‌های محیط زیست و منابع طبیعی و شهرداری‌ها می‌توانند با برگزاری همایش‌ها، کارگاه‌ها، تورهای آموزشی و همکاری با نهادهای مدنی و تشکل‌های زیست محیطی به برطرف کردن این بحران کمک کنند.
به تازگی برخی از نهادهای مدنی در تلاشند تا در تعامل با دیگر نهادها به سوی آموزش محوری حرکت کنند تا شاهد این چرخه معیوب نباشند و بر این امیدند که شهروندان به جایگاهی برسند تا زباله کمتر تولید کنند و زباله‌ای در زمین ریخته نشود تا عده‌ای آن را جمع آوری کنند.
پیشروی زمین های کشاورزی به تپه پیسا / کهن ترین سکونتگاه همدان در
به گزارش خبرنگار مهر، محوطه باستانی تپه پیسا که سال 77 به شماره 2023 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، در محوطه ای به وسعت 18 هکتار که هفت هکتار آن حریم اصلی است در استان همدان واقع شده که فاصله آن با تپه باستانی هگمتانه دو و نیم کیلومتر است.
نخستین دژهمدان که بنا بر یافته های باستان شناسی آن را به قوم کاسی نسبت می دهند، پیشینه آن از تپه باستانی هگمتانه نیز بیشتر است و آن را نخستین سکونتگاه همدان دانسته اند. در این محوطه بیش از 30 لایه باستانی شناسایی شده است. اولین بار شارل دو فوسه در سال 1913میلادی حفاری هایی در آن انجام داد وبخشی از تپه شرقی را گودبرداری کرد.
پس از او دمورگان به کاوش در این تپه می پردازد و آثاری از نیمه هزاره سوم پس از میلاد به دست می آورد که مربوط به دوره مادی- کاسی است. اشکانیان آخرین فرمانروایان این دژ کهن بوده-اند.سپس کاوشهایی توسط قوسی و مهریار انجام گرفت. در دهه هفتاد نیز بر اساس تفاهمنامه‌ای بین دانشگاه و پژوهشکده باستان شناسی، کاوشها به دانشکده هنر واگذار شد.
به تازگی نیز باستان شناسانی مانند محمد رحیم رنجبران، محمدی فر و مترجم در این محوطه کاوش کرده اند که منجر به شناسایی 30 لایه باستان شناسی شده است. این تپه یکی از مهمترین یافته های بازمانده از این عصر است و می توان آن را مرکز اصلی بقایای عصر مفرغ دانست.
در این باره، حسین زندی یکی از فعالان میراث فرهنگی در استان همدان به خبرنگار مهر گفت: بیشتر اراضی این تپه جز زمینهای حصار قصابان (حصار دیزج) است و هنوز کشاورزان در کنار آن به کشت و ذرع می پردازند. همین امر یکی از عوامل تخریب تپه است. کشاورزان برای گسترش زمین های خود سعی دارند به سوی تپه پیشروی کنند. آنها همچنین از خاک تپه به عنوان کود استفاده می کنند.
وی ادامه داد: منحرف کردن جریان آب رودخانه "خاج گیر" به سمت تپه که از میان تپه شرقی و غربی می گذرد باعث شده، خاک تپه شسته شده و از طرفی کشاورزان حریم رودخانه را با کامیون-های خاک پر می کنند تا زمین کشاورزی گسترش یابد. این عمل در سال های اخیر به دلیل افزایش زمین در منطقه بیشتر شده است.
وی افزود: کاوش های آموزشی صدمه زیادی به این تپه وارد کرده است پژوهش های باستان شناسی آموزشی باید در یک محوطه کوچکتر و استقرار موقت صورت گیرد. محوطه های باستانی مهم مثل این تپه از حساسیت بالایی برخوردارند اما هربار باستان شناسان پس از کاوش و ایجاد تراشه تپه را به حال خود رها کرده اند و هیچ گونه حفاظتی صورت نمی گیرد. این تپه به مرکز حفاری های غیر مجاز قاچاقچیان تبدیل شده است.
غیر از آسیب های رودخانه و اراضی کشاورزی، احداث جاده همدان - لالجین (بیجار) در سالهای اخیر نیز در حریم این تپه صورت گرفته است. این جاده کمتر از 30 متر با تپه اصلی( شرقی) فاصله دارد. همچنین اداره آب و فاضلاب لوله اصلی انتقال آب دشت بهار به همدان را از حریم تپه پیسا انتقال داده است و بوی فاضلاب که در اطراف تپه به مشام می رسد ، آزار دهنده است.همچنین زباله های درون رودخانه صحنه زشتی را در محوطه بوجود آورده است.
با اینکه گفته می شود این تپه در سال 83 تعیین حریم شده است. اما ساخت و سازها توسط نهادهای شهری و خصوصی ادامه دارد. کارگاه تولید بتن، ماشین شویی و تولید مصالح ساختمانی در نزدیکترین نقطه این اثر باستانی است و روز به روز به تپه نزدیکتر می شوند.
افزون بر تخریب های صورت گرفته به وسیله کشاورزان، راهسازی، آب و فاضلاب و حفاری های غیر مجاز، این تپه مرکز تجمع و زندگی معتادان شهر است و بیشترین تخریب از جانب آنان بوده است. از آنجا که این محوطه تاریخی نزدیکترین نقطه به شهر است و هیچ گونه نظارتی به آن نیست، معتادان با امنیت کامل آنرا تصرف کرده اند. عدم نظارت وحفاظت به قدری است که دهها تونل در آن حفر کرده اند که گاهی طول آن ها به چهار متر می رسد. این معتادان زمستان را در این تونلها سر می کنند و حتی برخی حفاری معتادان بر روی تراشه‌های باستان شناسان انجام شده است.
با این همه تپه پیسا با داشتن پیشینه ای کهن و ظرفیت های پژوهشی غنی می تواند به یکی از مراکز جهانی مطالعات باستان شناسی تبدیل شود. فعالان میراث فرهنگی امیدوارند هرچه زودتر این سرمایه ملی سامان داده شود و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری توجه بیشتری به این مناطق داشته باشد.
تاسیس موزه اسب در قدیمی‌ترین اصطبل همدان
تاسیس موزه اسب در قدیمی‌ترین اصطبل همدان
همدان به عنوان یکی از مراکز قدیمی پرورش اسب در کشور این روزها خواستار تاسیس موزه اسب در قدیمی‌ترین اسطبل این استان شده‌است تا با این کار و به واسطه حضور گردشگرانی که برای دیدن اسب‌ها می‌آیند راه برای توسعه گردشگری ورزشی باز شود.
