الوند نوشت وبلاگی برای همدان شناسی

اجتماعی - فرهنگی - ادبی

الوند نوشت وبلاگی برای همدان شناسی

اجتماعی - فرهنگی - ادبی

جامعه مدنی در تلاش برای ایجاد جنبش مدنی ضد تحریم

جامعه مدنی در تلاش برای ایجاد جنبش مدنی ضد تحریم 

                                            

                                                                                

 

نشست خبری شورای سازمان های جامعه مدنی برای جنبش مدنی ضد تحریم

http://www.chn.ir/NSite/FullStory/News/?Id=106121&Serv=3&SGr=22 

شورای سازمان های جامعه مدنی ایران از سال 1387 شکل گرفته است و تعدادی ازفعالان و اعضای سازمان های غیر دولتی اقتصادی،صنفی،اتحادیه ها ، انجمن های فرهنگی و اجتماعی در شکل گیری آن سهیم اند. این شورا تلاش هایی در جهت هماهنگی و ارتباط هرچه بیشتر سازمان های فعال جامعه مدنی ایران به منظور پیگیری مطالبات تخصصی این حوزه انجام داده است. وبرنامه های توانمند سازی نهادهای مدنی ایران را در آینده پیگیری خواهد کرد.  اخرین برنامه این شورا نشست خبری بود که با حضور خبرنگاران واصحاب رسانه با موضوع تلاش برای رفع تحریم های بین المللی و با عنوان "جنبش ضد تحریم "برگزار شد.جنبش ضد تحریم که توسط شورای سازمان های جامعه مدنی پی ریزی شده، حرکتی برای مواجهه با تحریم های بین المللی و روشن کردن عواقب سوء تحریم ها بر زندگی روزمره شهروندان ایرانی است.

دراین برنامه نمایندگان سازمان های جامعه مدنی بیست و هشتم مرداد ماه سال جاری همزمان با سالگرد کودتای 28 مرداد در یک کنفرانس مطبوعاتی به تشریح اهداف، برنامه ها و دیدگاه های خود پرداختند تا جنبش ضد تحریم به فصل تازه ای از فعالیت های خود وارد شود.

 . در آغاز نشست مهندس سهیلی؛ عضو شورای مرکزی سازمان های جامعه مدنی، ضمن اشاره به راه اندازی جنبش ضد تحریم، تصریح کرد: «در طول دو ماه گذشته از طرف نخبگان اقتصادی، اساتید دانشگاه و اقتصاددانان مساله ای تحت عنوان جنبش ضد تحریم مطرح شده است. هدف اصلی از ایجاد این جنبش مواجهه با تحریم های ضد بشری است که بر علیه ایران اعمال شده است.»

سهیلی کودتای بیست و هشتم مرداد ماه 1332 و فاجعه ای که بر اثر دخالت ابرقدرت های خارجی در کشورمان رخ داد را یادآوی کرد و گفت: «این دخالت منجر به سقوط یک دولت قانونی و ایجاد مشکلات جدی در کشورمان شد. مشکلاتی که هیچوقت از حافظه تاریخی ملت ایران پاک نخواهد شد. دخالت این کشورها در سقوط دولت مصدق در سال 1332 یک حرکت سیاسی اجتماعی محسوب می شد و امروز به جرات می توان تحریم ها را حرکتی اقتصادی اجتماعی نامید که بی شباهت به دخالت شصت سال پیش ابرقدرتها در ایران نیست. لذا باید تحریم ها را هم نوعی تجاوز به حقوق ملت بدانیم.»

سهیلی ادامه داد:«در همین راستا پیشنهاد می کنیم که روز بیست و هشتم مرداد ماه با عنوان «جنبش ضد تحریم» نامگذاری شود. به گونه ای که این روز با همین نام در حافظه تاریخی ملت ایران و همه ملت هایی که به هر نوعی مورد تجاوز کشورهای دیگر قرار  گرفته اند، ثبت شود .

پس از آن بهزاد فراهانی که نماینده انجمن تئاتر ایران در این جلسه بود، نامه سرگشاده شورای سازمان های جامعه مدنی ایران را درباره مخالفت با تحریم های گسترده علیه کشور خطاب به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل نگاشته شده بود، قرائت کرد.

در این نامه آمده بود: «همانطور که مستحضرید تحریم های گسترده و بعضا بی سابقه جهانی ضد ایران و به ویژه تحریم سیستم بانکی و حمل و نقل، مشکلات زیادی برای جامعه ایرانی و آسیب های ژرف بر زیست بوم، سلامت روان و بهداشت جسم و کسب و کار و معیشت مردم وارد ساخته است... از سوی دیگر تحریم ها، سرمایه اجتماعی ایرانیان را در بخش خصوصی و نهادهای مدنی، به شدت تضعیف نموده و موانع جدی در راه دستیابی ملت ایران به صلح، دموکراسی و توسعه سیاسی ایجاد کرده است.»

در ادامه این نامه اینگونه عنوان شده بود: «ما فعالان جامعه مدنی ایران تحریم ها را ابزاری غیرانسانی، زشت و ناکارآمد و ضد معاهدات و میثاق نامه های بین المللی حقوق بشر و ارزشهای تایید شده جامعه مدنی می دانیم که با شعارهای کشورهای تحریم کننده مبنی بر دفاع از دموکراسی و حقوق بشر نه تنها سازگار نیست که بسترساز رشد رادیکالیزم در جامعه ایرانی می گردد.

در آستانه شروع به کار دولت تدبیر و امید در ایران که مصادف با شصتمین سالگرد کودتایی مداخله جویانه و ضد توسعه و دموکراسی 28 مرداد سال 1332 ـ که بیش از چند دهه تحقق دموکراسی در ایران را به تعویق انداخت ـ گردیده است، ملت و فعالان نهادهای مدنی جامعه ایرانی بار دیگر پیام تاریخی و روشن خود را مبنی بر توسعه درون زا و صلح و آشتی با جهان و قدرت های بزرگ تحریم گر اعلام نموده و از آنها می خواهند با برداشتن تحریم های غیر انسانی و یکسویه، مردم ایران را از این شرایط دشوار خارج سازند.»

شورای سازمان های جامعه مدنی در پایان این نامه درخواست خود را از رییس سازمان ملل آورده بود: «از این رو ما فعالان و نمایندگان سازمان های جامعه مدنی ایران اعم از سازمان های غیر دولتی (NGOها)، تشکل ها و نهادهای صنفی و حرفه ای، ضمن اعلام حمایت از جنبش مدنی ضد تحریم، بار دیگر بر خواست و پیام ایرانیان برای رفع تحریم ها و صلح و دوستی و ارتباط سازنده با جامعه جهانی تاکید می کنیم و از جامعه جهانی انتظار داریم با شنیدن ندای صلح خواهی و آشتی جویی مردم ایران به جای تحریم های خشونت بار و جنگ طلبانه، بر راه حل های خردورزانه، دیپلماتیک پای فشرده و گام های عملی در راستای رفع تحریم ها بردارند.»

دکتر رحمانی، رییس انجمن جراحان عمومی در ادامه این جلسه به تشریح تاثیرات سوء تحریم ها بر حوزه سلامت و درمان مردم پرداخت و گفت: «کسانی که با تبلیغات رنگارنگ در سراسر دنیا اعلام می کنند که تحریم ها تاثیری بر بخش دارو و درمان در ایران نداشته و این تحریم ها بخش درمان را نشانه نگرفته اند، باید در خصوص تاثیرات سوء تحریم ها بر این حوزه پاسخگو باشند.»

عضو شورای مرکزی سازمان های جامعه مدنی در ادامه مشکلات ایجاد شده در تهیه دارو و افزایش چشمگیر و افسارگسیخته هزینه های درمانی را یادآوری کرد و افزود: «ما هر روز شاهد این مساله هستم که داروها چگونه کمیاب شده اند و بازار سیاهی ایجاد شده که متاسفانه به افزایش قیمت داروها منجر شده است. در شرایط کنونی تعداد قریب به اتفاق افرادی که به دارو نیاز دارند نمی توانند به سادگی آن را تامین کنند.»

مینو مرتاضی، فعال حوزه زنان هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان های جامعه مدنی بود که به تشریح تاثیرات سوء تحریم ها بر حوزه فعالیت خود پرداخت.

وی گرد هم آمدن فعالین جامعه مدنی را فرصتی مغتنم و ارزشمند برشمرد و گفت: «زنان ایرانی جزو پیشگامان جامعه در عرصه تلاش های مدنی هستند. زندگی اجتماعی زنان به عنوان شهروندان داخلی و جهانی در هم تنیده شده است. لذا از آنجا که تعاملات و تصمیمات بازیگران عرصه های سیاست در تحولات سیاسی زندگی شهروندان چه در جوامع داخلی و چه در عرصه های بین المللی تاثیرگذار است، زنان نیز از این تصمیم سازی ها متاثر خواهند شد.»

وی سیاست های دولت در حوزه بین المللی را نقد کرد و افزود: «اگر دغدغه بازیگران عرصه سیاست به جای رشد استعدادها و توزیع برابر فرصت ها و منابع و ثروت طبیعی هر سرزمینی مبارز طلبیدن و خودنمایی و مواجهه با همتایان و همپایان خودشان باشد، بدیهی است که حقوق شهروندی قربانی بزرگ تصمیم سازی های سیاسی است.»

وی در ادامه افزود: «امروزه در سراسر جهان 70 درصد فقرای جهان را زنان تشکیل می دهند. در ایران هم آمارها تفاوت چندانی با آمارهای جهانی ندارند. در سال 1384 نرخ بیکاری زنان در ایران 32 درصد بود و امروز بر اساس آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار به 45 درصد رسیده است. آیا اگر دغدغه ای برای رشد زنان بود چنین اتفاقی می افتاد؟ بدیهی است که شکل فاجعه بار اثرات تحریم را ما در این بیکاری و فقر زنانه که هر روز بیشتر می شود، مشاهده می کنیم.»

وی به اهداف برخی از دولت های مداخله گر برای سوق دادن زنان و جوانان ایرانی به سمت پذیرش مفهومی از مدرنیته و دموکراسی غربی که خودشان مد نظر دارند، اشاره و تاکید کرد: « امروز ما در شصتمین سالگرد کودتای 28 مرداد اعلام می کنیم و این پیام روشن را می دهیم که اگر تحریم ها نقش مداخله جویانه داشته باشد، حتی اگر به قیمت فقر و بیکاری زنان و بسیاری مصائب دیگر تمام شود، باز هم ما حاضر نیستیم که دست از توسعه درون زا و نوسازی انسانی مبتنی بر فرهنگ خود دست برداریم.»

محمد درویش، یکی از فعالین حوزه محیط زیست هم در این جلسه تاثیرات تحریم ها بر این حوزه را تشریح کرد

و کاهش درآمد سرانه ایرانیان را یکی از مهمترین تاثیرات تحریم ها برشمرد و افزود: «نباید فراموش کنیم که ما در سرزمینی زندگی می کنیم که 7/89 درصد از آن روی کمربند خشک جهان قرار دارد و یکی از آسیب پذیرترین و شکننده ترین سرزمین های جهان محسوب می شود. به علاوه میزان بارندگی در ایران یک سوم میانگین جهانی و میزان تبخیر آن در حدود 25 تا 35 درصد بیشتر از میانگین جهانی است و این مساله شرایط محافظت از محیط زیست را دشوارتر می کند.»

این فعال حوزه محیط زیست در ادامه اذعان کرد: «از دست دادن یک گونه زیستی یا اندوخته ژنتیکی، درست مثل از بین رفتن یک کتاب خطی گرانقدر است. بنابراین باید تلاش کنیم که حتی الامکان از بروز این اتفاق جلوگیری کنیم. پرسش ما این است که سازمان ملل متحد به عنوان نهادی که در عالی ترین سطح، متولی حفظ امنیت زیستی کره زمین محسوب می شود، چگونه می تواند بر اعمال چنین تحریم های کوری در منطقه ای که در شرایط عادی هم با بحران های شدیدی در منابع آبی و خاکی و هوا روبرو شده، اصرار بورزد؟ این سازمان تحقق صلح جهانی را گرو ایجاد پایداری اکولوژیک در کره زمین می داند اما این مساله را نادیده گرفته که اثرات تحریم ها به تدریج بنیان های زیست محیطی را در کشورمان به تاراج می برد.»

دکتر سید حمید حسینی: عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم یکی دیگر از میهمانان این کنفرانس بود. وی که به نمایندگی از فعالین اقتصادی در این جلسه حضور یافته بود، هدف اصلی تحریم ها را تبدیل کردن ایران به یک جامعه فاقد کسب و کار عنوان کرد.

وی اذعان کرد: «به نظر می رسد تحریم ها در حال حرکت به سمتی هستند که همه فرصت های شغلی در کشور را از بین ببرند. ما اینجا گرد هم آمده ایم که ضمن «نه» گفتن به تحریم ها، به صلح «بله» بگوییم. واقعیت این است که آنها توانسته اند در طول این سال ها از ما یک وجهه ضد امنیتی بسازند و ایران را به عنوان تهدیدی برای امنیت دنیا معرفی کنند. البته حاضر شدند در سایه این وجهه ضد امنیتی ایران، منافع خودشان را هم به خطر بیندازند.»

فرهاد توحیدی؛ رییس هیات مدیره خانه سینما هم نماینده این حوزه در شورای سازمان های جامعه مدنی است. وی هم مانند سایرین فقر را اصلی ترین پیامد تحریم ها دانست و گفت: «در شرایط فقر و فساد اولین چیزی که از سبد خانوار حذف می شود، فرهنگ است. فراموش نکنیم که کشور ما گنجینه ای عظیم از فرهنگ و موسیقی و هنر است اما واقعیت این است که شکم گرسنه کتاب و موسیقی و سینما نمی شناسد. »

وی به هم پیوستن فعالین جامعه مدنی را بهترین راه حل برای مواجهه با تحریم های یک جانبه آمریکا برشمرد و خاطرنشان کرد: «بسیاری از همکاران ما در سینمای آمریکا گرایشات صلح طلبانه و صلح دوستانه دارند. بسیاری از آنها سفیران حسن نیت سازمان ملل هستند و به مناطق مختلف دنیا سفر می کنند تا توجه مجامع بین المللی را به فقر و قحطی و اثرات آن بر بخش های مختلف جلب کنند.»

وی تاکید کرد: «جنایت علیه بشریت فقط استفاده از سلاح های کشتار جمعی نیست. گاه تحریم های بانکی هم حکم همین دست از سلاح ها را پیدا می کنند. به راحتی می توان بدون هیچ کشتاری از طریق محاصره دریایی و تحریم های بانکی زیان هایی به مراتب گسترده تر و عمیق تر از کشتار جمعی، به یک کشور وارد کرد.»

توحیدی هنرمندان جهان را رابطانی برای رساندن پیام ایران به مجامع بین المللی دانست و گفت: «من از این فرصت استفاده می کنم و از همکاران سینمایی خود در سایر کشورها به ویژه آمریکا درخواست می کنم که صدای مردم ایران را به گوش ملت و مسئولین کشورشان برسانند. آنها هم می توانند به واسطه نفوذ و قدرت معنوی خود بخشی از حرکتی باشند که در مقابل تحریم های ظالمانه و یکسویه آمریکا علیه ایران می ایستد و لابی های قدرت را متوجه اثرات سوء تحریم ها در ایران می کند. بنابراین باید شخصیت های مهم و تاثیرگذار فرهنگی جهان را هم برای اعتراض به تحریم های ظالمانه اعمال شده علیه کشورمان با جامعه مدنی و فعالین اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در ایران همراه کنیم.» 

سعید دهقان، وکیل دادگستری و نویسنده هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان های جامعه مدنی بود که تاثیرات تحریم را بر حوزه حقوق شهروندی عنوان کرد.

وی ضمن اشاره به اینکه اصلی ترین نتیجه تحریم ها تضعیف اقتصاد و ایجاد تورم است، گفت: «با ایجاد تورم، فقر و بی عدالتی گسترش پیدا می کنند و در نهایت به حاشیه نشینی و خشونت گرایی به عنوان اصلی ترین پیامدهای فقر، دامن زده می شود. به این ترتیب در پایان این زنجیره به افزایش جرم و تزلزل حق دفاع می رسیم که مخدوش شدن حق حیات و کرامت انسانی افراد را در پی خواهد داشت.»

دهقان در ادامه تاکید کرد: « حق حیات و کرامت انسانی در تمام مجامع بین المللی پذیرفته شده و چیزی نیست که این نهادها از آن غافل شوند. لذا جنبش مدنی ضد تحریم، به عنوان یک حرکت غیر سیاسی، می تواند به درستی از حقوق واقعی شهروندان ایرانی به ویژه حق حیات و کرامت انسانی دفاع کند.»

بابک مغازه ای، یکی از فعالین حوزه گردشگری هم تاثیر تحریم ها بر این بخش را عمیق و مخرب دانست و گفت: «همانطور که می دانید توریسم و گردشگری یکی از مهمترین و پایه ای ترین عوامل و زیرساخت های توسعه پایدار در هر کشوری است. ناتوانی کشورها در عرصه گردشگری می تواند بر بسیاری دیگر از بخش های جامعه اعم از فرهنگی و اقتصادی تاثیر بگذارد. نباید فراموش کنیم که امروزه گردشگری به عنوان پاک ترین صنعت دنیا قلمداد می کنند که نقش بسیار اساسی در توزیع عدالت اقتصادی و پیشرفت متوازن بخش های مختلف کشور ایفا می کند.»

وی توسعه گردشگری را ابزاری برای گسترش دیپلماسی عمومی دانست و افزود: «در شرایط کنونی دیپلماسی عمومی حتی نسبت به دیپلماسی خاص و دیپلماسی بین دول بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و از اهمیت بسزایی برخوردار است.»
مغازه ای تحریم ها را یکی از عوامل موثر بر تضعیف صنعت گردشگری برشمرد و تصریح کرد: «طبیعتا گردشگرانی که قصد سفر دارند، کشوری را که درگیر یک جنگ خاموش و محاصره اقتصادی است، برای مقصد گردشگری خود انتخاب نخواهند کرد. به علاوه گردشگرانی که به ایران می آیند هم به دلیل مشکلات ناشی از تحریم های بانکی در خصوص نقل و انتقالات مالی و استفاده از کارت های اعتباری با مساله مواجه می شوند.»

مغازه ای در پایان تاکید کرد: «لذا من به عنوان نماینده فعالین حوزه گردشگری از سازمان های بین المللی مرتبط تقاضا دارم که ما را یاری دهند در لغو و کاهش تحریم ها که می تواند نقش بسیار عمده ای در توسعه پایدار کشور داشته باشد.» سهیل معینی هم یکی دیگر از اعضا شورای سازمان های جامعه مدنی بود که به نمایندگی از قشری که به تعبیر خود او کمتر به راهروهای قدرت دسترسی دارند، سخن گفت.

سهیل معینی هم یکی دیگر از اعضا شورای سازمان های جامعه مدنی بود که به نمایندگی از قشری که به تعبیر خود او کمتر به راهروهای قدرت دسترسی دارند، سخن گفت.

وی معلولان را جزو اقشاری دانست که معمولا از قربانیان اصلی چرخ بحران های اقتصادی و اجتماعی هستند و افزود: «طبق آمار سازمان بهداشت جهانی و تخمین های موجود بین 3 تا 5 میلیون از شهروندان ایرانی دارای محدودیت های بارز جسمی و حسی هستند که به نوعی معلولیت تلقی می شود.»

این فعال اجتماعی در ادامه عنوان کرد: «واضعین تحریم ادعا دارند که تحریم ها در ایران با هدف تغییر رفتار حکومت ایران در بخش هسته ای اعمال شده اند. صرفنظر از این ادعا و مسائل سیاسی حول آن، سئوال من این است که آیا این تحریم واقعا تنها تغییر رفتار این بخش را هدف گرفته است؟ پاسخ این سئوال منفی است، چرا که ما شاهد فشارها بر گروه های

مهندس محمد پارسا، نایب رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم به نمایندگی از فعالین صنعت انرژی در این شورا حضور داشت. وی آغاز همکاری فعالان جامعه مدنی در حوزه مختلف را امری میمون و مبارک دانست و گفت: «ما در طول چند سال اخیر و تحت فاشر تحریم ها بارها شاهد بوده ایم که چطور کارخانجات از فعالیت باز ایستادند، تعدیل نیرو کردند و در نهایت تعطیل شدند. آمار و ارقام هم به خوبی نشان می دهد که کارخانجات در بسیاری از بخش ها در حد 20 تا 30 درصد فعالیت می کنند و ریشه همه این مسائل، تورم ناشی از تحریم است.»

وی در ادامه تصریح کرد: «اولین تاثیر افزایش تورم بر بخش تولید، افزایش قیمت تمام شده محصولات، کاهش قدرت رقابت، از دست دادن بازارها و در نهایت تشدید بیکاری است. لذا به جرات می توان گفت که تحریم ها لطمات بسیار جدی و جبران ناپذیری به پیکره تولید و کسب و کار بخش خصوصی واردکرده اند.»

وی فعالیت بخش خصوصی را یکی از اصلی ترین بنیان های دموکراسی در هر جامعه ای دانست و اذعان کرد: «همه کشورهایی که امروز ما را تحریم کرده اند ادعا می کنند که به دنبال تغییر رفتار کشور ما و سوق دادن آن به سمت دموکراسی هستند. ولی خودشان با اعمال تحریم های یکسویه و ظالمانه، نهادهای بخش خصوصی را تضعیف کرده و به یکی از ارکان دموکراسی صدمه زده اند. به نحوی که اگر تا چند سال پیش 20 درصد اقتصاد کشور در دست بخش خصوصی بود امروز تنها 10 درصد از آن در دست بخش خصوصی باقی مانده است.»

حسین زندی