· مهرگان؛ جشنی برای سپاس از طبیعت
· حسین زندی
·
خصلت صلحجویی ایرانی از گذشتههای دور سبب پدید آمدن آیینها و مراسمی شده است که بهصورت جشن و شادی خودنمایی میکند. اگرچه در طول قرون گذشته این سرزمین مدام مورد هجوم قرار گرفته اما این ویژگی که در نهاد مردمان سرزمین ایران ریشه دوانده و جزیی از زندگی و فرهنگ مردم شده است، گاهی بهصورت جشن ملی و گاهی بهصورت جشن مذهبی و آیینی خود را نشان داده است. به دیگر سخن این جشنها سرمایههای فرهنگی و منابعیاند که اسطورهها، آیینها، رفتارها، جهانبینی و چگونگی زندگی اجتماعی گذشتگان را تا به امروز حفظ کردهاند.
جشن کهن مهرگان یکی از این جشنهاست. سابقه این جشن را تا هزاره سوم پیش از میلاد ذکر کردهاند اما آنچه مسلم است این بود که مهرگان پیش از ظهور زرتشت رواج داشته و همزمان و همراه با مهرپرستی در ایران برگزار میشده است. این جشن نیز مانند دیگر جشنها با گذشت زمان دچار تحول و تغییر شده است. گاه این تغییرات از طریق حکومتها و سیاستهای آنان بوده و گاه با تغییر شیوه زندگی مردمان یا تاثیر ادیان و مذاهب که این جشنها را بهصورت جشن مذهبی پاسداری کردهاند. در منابع متعددی از پیشینه این جشن سخن گفته شده است اما بیشتر منابع مربوط به پیش از اسلام، منابع غربی و یونانی است که به آثار «کتزیاس» و «استرابن» میتوان اشاره کرد.
«... ولی در تلمود اورشلیم که فقط نام سه جشن مادی آمده است اسامی نسبتا واضحتر است. این نامها عبارت است از موتردی، ترسکی، (mutardi ،turyaskai) و مهرنیکی (muharnekei) که به آسانی میتوان تشخیص داد همان نوسرد، تیرکان و مهرگان است و این مطلبی است که چند نفر از دانشمندان (به دولاگارو و کوهرت) آن را بیان و تایید کردهاند...»
دکتر مهرداد بهار میگوید: «از هزاره سوم پ. م در آسیای غربی دو عید رواج داشت؛ عید آفرینش که در اوایل پاییز و عید باززایی که در آغاز بهار برگزار میشده است. این دو عید باستانی حتی تا اواسط هزاره نخست پ.م در آسیای غربی وجود دارد و در واقع قدمت هر دو در این منطقه نشان داده میشود. در ایران نیز نوروز عید بهاری و مهرگان عید پاییزی بوده است اما این به معنی وامگیری از بینالنهرین نیست. من برآنم که فرهنگ بومی وسیعی با وجوه مشترک از رود سند تا دره مدیترانه وجود داشته است.»
مهرداد بهار معتقد است بعدها با پدیدار شدن «مردوک» و یگانه شدن او با دیگر ایزدان این دو عید بهاری و پاییزی به یک جشن تبدیل میشود یعنی جشن نوروز اما حتی اگر این سخن را بپذیریم باید توجه داشته باشیم که مهرگان هنوز، مناطق مختلف ایران و در بین زرتشتیان متداول است اما نه بهصورتی که پیش از زرتشت رواج داشته. پس از تلفیق با نوروز جشنمهرگان متحول شده و جنبه اساطیری آن رنگ و بوی اجتماعی و کشاورزی به خود گرفته است که با مهرگان پیش از زرتشت کاملا متفاوت است. پس از اسلام نیز در منابع مختلف از جشنمهرگان یاد شده است. آثار الباقیه که یکی از معتبرترین منابع در معرفی جشنهاست و از قرون اولیه اسلام بهجا مانده از آن جمله است. شاعران بزرگی مانند فردوسی، رودکی، منوچهری و مسعود سعد نیز آثاری در بزرگداشت مهرگان دارند.
ابوریحان مینویسد: «مهر ماه و روز اول آن هرمزد روز است و روز شانزدهم مهر است که عید بزرگی است و به مهرگان معروف است که خزان دوم باشد و این عید مانند دیگر اعیاد برای عموم مردم است و تفسیر آن دوستی جان است و گویند که مهر، نام آفتاب است و چون در این روز آفتاب برای اهل عالم پیدا شد این است که این روز را مهرگان گویند. نیز گفتهاند در این روز فرشتگان برای یاری فریدون آمدند.»
باز مینویسد: «اما آن دسته ایرانیان که به تاویل قایلاند برای این قبیل مطالب تاویل قایل میشوند و مهرگان را دلیل بر قیامت و آخر عالم میدانند به این دلیل که هرچیزی که دارای نمو باشد در این روز به منتهای نمو خود میرسد و مواد نمو از آن منقطع میشود و حیوان در این روز از تناسل باز میماند چنان که نوروز را. آنچه در مهرگان گفته شد بعکس است و آن را آغاز عالم میدانند و برخی مهرگان را بر نوروز تفضیل دادهاند چنان که پاییز را بر بهار برتری دادهاند.»
این اشارهها نشان از قدمت و اهمیت مهرگان در ایران دارد. در گذشته مهرگان خارج از حوزه فرهنگی ایران برگزار میشد که مورخان غربی بدان اشاره کردهاند و از تاثیر این جشن همان بس که اعراب معرب واژه مهرگان (مهرجان) را معادل واژه جشن قرار دادهاند و برگزاری هر جشنی را مهرجان میگویند.
امروزه این جشن در مهر روز از ماه مهر در بین زرتشتیان برگزار میشود اما در بین باورمندان دیگر ادیان ایرانی این جشن به گونهای دیگر پدیدار شده است. جشن انگور در ارومیه، تاکستان، ملایر و چند شهر دیگر برگزار میشود. همچنین جشن گندم که تقریبا در بیشتر مناطقی که گندم کشت میشود، برگزار میشود. حتی مراسمهای آیینی مانند قالیشویان و جشن انار از یادگارهای مهرگان است.
یکی از نشانهها و ویژگیهای جشنهای ایرانی در کنار شادمانگی، همراه بودن با هدایا، خوراکی و نعمات است. این هدایا بیشتر محصولات کشاورزی است به همین سبب گفته میشود ریشه اغلب این جشنها دهقانی است. سیستم کشاورزی و دامپروری در این آیینها تاثیر بسیار گذاشته است و بالعکس این جشن نیز تاثیراتی بر نحوه زندگی، کشاورزی و کار مردمان داشته است. در پایان فصل برداشت، کشاورزان برای سپاس از برکتی که طبیعت در اختیار آنان قرار داده جشن میگیرند و در مقابل این جشنها را مایه برکت و فراخی نعمت میدانند.
دلیل به وجود آمدن مهرگان را آفرینش، بر تخت نشستن فریدون و پیروزی بر ضحاک، تاجگذاری اردشیر، جشن برداشت و جشن دوستی و پیمان ذکر کردهاند. امروزه نیز میتوان از دیگر خصوصیات این جشن بهره برد و با دلی سرشار از امید و جامهای ارغوانی به دور سفره مهرگانی حلقه زد و با همگرایی به دور از افسردگی، کینه و عداوت پیمان صلح و دوستی بست و دستافشان و پایکوبان نغمه مهرگانی سرود.
http://sharghnewspaper.ir/Page/Paper/90/07/18/13
روزنامه شرق یکشنبه 18 مهر